Omegon Seastar 7x50: marine voor iedereen

Marine verrekijkers zijn erg in trek en met een diafragma van 50 mm en een vergroting van 7x ook interessant voor natuurwaarnemers en outdoor-liefhebbers.

Marine verrekijkers zijn erg in trek en met een opening van 50 mm en een vergroting van 7x zijn ze niet alleen voor de zeevaarder interessant. Ook veel natuurwaarnemers en outdoor-liefhebbers zweren bij dit formaat.

Marine verrekijkers genieten grote populariteit, want met een lensopening van 50 mm en een vergroting van 7x zijn ze niet alleen voor zeelieden interessant. Veel natuurwaarnemers en outdoor-liefhebbers zweren ook bij dit formaat. Met een uittredepupil van 7 mm biedt deze verrekijker de waarnemer heldere beelden. En wie wil er nu niet kunnen waarnemen in de schemering of bij slecht licht? Met de Omegon Seastar 7x50 verrekijker haalt u al een degelijke verrekijker in huis voor een redelijke prijs. Reden genoeg voor onze klant Phillipe Ledermann om dit model eens van dichtbij te bekijken...

De uitrusting

Als u op zoek bent naar een verstandige en volledig uitgeruste 7x50 marine verrekijker voor max. 150 euro, dan hebt u niet al te veel keus. Afgezien van onbekende buitenlandse modellen, ken ik alleen de Bresser Nautic, de Praktica Marine, de Tasco Offshore en de Omegon Seastar 7x50.

Een draagtas, lenscovers en ook een drijvende draagriem behoren soms tot de standaard leveringsomvang.

De met rubber beklede verrekijker is bovendien standaard volledig van alle gemakken voorzien: een verlicht kompas, een dradenkruis met horizontale en verticale fijne schaalverdeling, een rekenring voor het bepalen van afstanden, een statiefaansluiting en, last but not least, een degelijke optiek, wat voor die prijs niet altijd vanzelfsprekend is.

Hij weegt in gebruiksklare toestand ongeveer 1 kg met een drijvende riem en is aanzienlijk lichter dan de Steiner Navigator (ongeveer 1,35 kg).

Het scherpstellen gebeurt echter niet afzonderlijk voor elk oculair, zoals gebruikelijk bij Seastar 7x50 verrekijkers, maar op de klassieke manier, d.w.z. centraal via een scherpstelwieltje met dioptriecorrectie op het rechter oculair. Dit is een gebruikelijke, zogenaamde open scherpstelling, d.w.z. beide oculairen schuiven open langs geleidebuizen, zoals bij de Nikon Ocean Pro.

Het geïntegreerde kompas

Het analoge kompas zit bijna onopvallend op de linkertubus. De aansluiting is precies goed. De schaalverdeling bedraagt 1 graad, de aanduiding 10 graden. De lijnen en het schrift zijn dik, maar niet te vet, en de ruimte tussen de lijnen maakt een nauwkeurige aflezing tot op 0,5 graad mogelijk. Zoals alle analoge kompassen is het verticale werkbereik (inclinatie) ca. -5° tot +10°.

Het kompas is netjes ingebouwd, heeft overdag weinig licht nodig, het display is voldoende helder en, als de pupil juist zit, goed afleesbaar, de helderheid is gelijkmatig verdeeld. De optimale leesbaarheid wordt verkregen wanneer de verrekijker iets omhoog wordt gehouden, ongeveer + 3 graden.

Het kompas wordt indien nodig ('s nachts) met een druk op de knop in het rood verlicht.

2 LR43 / 1.5V batterijen zijn nodig voor de verlichting. De rode verlichting is zeer helder en verstrooit enigszins in het onderste gedeelte van het gezichtsveld in het midden.

Bij snelle, horizontale zwenkingen, b.v. over 120 graden, vertoont het kompas een gemiddelde tot lichte traagheid. De schommelingen bedragen tot 10-15°, en het komt binnen 2 seconden tot rust. De nauwkeurigheid is 0 tot 3 graden, afhankelijk van de inclinatie.

Het dradenkruis

Het heeft 14 verticale en 16 horizontale verdelingen, beide genummerd, zeer fijn, gemakkelijk af te lezen over het gehele bereik met een heldere achtergrond. De rekenring beweegt voldoende soepel.

De zwemtest

Voorzichtig voerde ik een test uit in de wastafel. De verrekijker blijft drijven, zelfs zonder drijfriem. Na een korte onderdompeling van slechts 10 cm waterdiepte (minder dan een minuut) bleven de optiek en het kompas droog, en er kon nadien geen beslaan van de lenzen worden bespeurd, zelfs niet met het gebruik van een haardroger.

Optische prestaties

Resolutie, randscherpte, scherptediepte:

Ik moet toegeven dat de scherpte van de Omegon Seastar optiek alvast indruk op me maakte, zeker voor deze prijsklasse.

Om dit te illustreren, ik was in staat om:

• op 15 meter afstand: vleugels en poten van een vlieg
• op 70m: individuele dennennaalden tegen de heldere hemel met absoluut detail
• op 120m: de korrel van dakpannen, met en zonder moslaag
• op een afstand van 200 tot 400 meter: individuele boombladeren

precies waar te nemen, zonder te hoeven raden, niet alleen bij daglicht, maar ook een goede 20 minuten na zonsondergang (juli).

Het verbazingwekkende was ook dat ik voor het bereik van 50 tot bijna 300 meter helemaal niet hoefde bij te stellen. Pas op 400 m heb ik het focuswieltje een beetje bijgesteld om meer scherpte en een optimaal beeld te krijgen.

De randscherpte (op beide oculairen tegelijk) ligt tussen 60 en 80%. Ik zou het zo omschrijven (met betrekking tot de straal): boven 70%, links 80%, rechts 60%, onder 70% (linker oculair tot aan het kompasveld, rechter oculair iets minder). Het is belangrijk op te merken dat de daling van de scherpte tot aan de rand slechts zeer gering is en daarom tijdens de waarneming niet echt wordt opgemerkt.

s Nachts zijn sterren duidelijk zichtbaar als punten, zeer heldere sterren bijna zonder halo-effecten, het kleuronderscheid tussen blauwe supersterren en rode reuzen is ook duidelijk zichtbaar.

Contrast, schittering en helderheid

Bij het waarnemen van de maan zijn heldere/donkere details in 3D, zoals kraters en bergen aan de rand van de maanschijf, nog steeds precies zichtbaar, zonder dat daarvoor een speciale inspanning nodig is en ondanks de schaarse vergroting. Kleurvervormingen aan de rand zijn praktisch niet waarneembaar, zelfs met de grootste moeite.

Voor de contrasttest bij daglicht observeer ik een filigrain, zilverkleurig metaalgaas in de schaduw op een afstand van ongeveer 50 meter tegen een achtergrond van dezelfde kleur (grijs met zilveren arcering). Met het blote oog valt helemaal niets zien.

De Omegon Seastar 7x50 levert uitstekende resultaten. Bijna alle mazen van de uiterst dunne draadomheining zijn zichtbaar.

20 minuten na zonsondergang is het waarnemingspercentage ongeveer 75%, 30 minuten na zonsondergang ongeveer 50%. Nu de helderheid afneemt, zijn fijne details, zoals zilverkleurig mos op grijze schuttingpalen in de schaduw, niet meer te herkennen. Bij al het andere zijn echter nog vele kleurnuances herkenbaar. Grijstinten krijgen pas ongeveer 45 minuten na zonsondergang de overhand. Rood verschuift naar bruin, groene nuances verdwijnen uiteindelijk volledig pas ongeveer 60 minuten na zonsondergang.

Ik ben verbaasd hoeveel contrast de goedkope verrekijker geeft, zelfs 45 minuten na zonsondergang. Bij de vegetatie zijn er duidelijk nog enkele duizenden groen-grijze nuances, terwijl het oog er slechts een paar honderd herkent. Subjectief gezien zou ik zeggen dat in vergelijking met de 10 keer duurdere ZEISS Victory 8x56, de prestaties hooguit 10% minder zijn. Veel meer verschillen beide beelden in directe vergelijking door de helderheid en de breedte van het gezichtsveld (de ZEISS levert een uniek, royaal panoramabeeld).

Pas vanaf 45 tot 60 minuten na zonsondergang wordt het voordeel van de superdure referentie-verrekijker onmiskenbaar en steeds duidelijker, en wordt het behoorlijk duister voor de Omegon. Maar tot dan heeft hij een zeer dappere strijd geleverd, zeker gezien zijn prijs.

Overdag zijn de verschillen in kleurweergave vrijwel onzichtbaar. De Omegon levert krachtige, heldere en toch genuanceerde kleuren over het hele kleurenspectrum. Deze helderheid in combinatie met de uitstekende scherpte resulteert in een zeer ruim, gelijkmatig helder en aangenaam beeld met veel ruimtelijke dieptewerking (3D-effect).

Alleen de breedte van het gezichtsveld zou wat ruimer mogen zijn. Het is echter voldoende om een tunneleffect te vermijden.

Geometrische vervorming:

Zoals alle verrekijkers is de Omegon niet vrij van aberraties in horizontale en verticale lijnen, vooral aan de rand van het gezichtsveld. Deze zijn bijvoorbeeld merkbaar in het feit dat dakranden aan de bovenkant van het beeld aan de hoeken iets naar boven zijn gebogen en dan weer iets naar onderen aan de onderkant van het beeld. Het is ook geen probleem om deze kromming of het kusseneffect op te sporen door er naar te pannen.

Wat dit in de praktijk betekent is echter anders dan de theorie, want op zee bevinden de horizon en de waargenomen objecten zich in een beeldveld dat zowel zeer scherp als vrij van vervorming is.

Op binnenwateren of op het land is het ook niet echt een probleem, tenzij u de verrekijker een paar keer heftig heen en weer begint te slingeren, wat bij een normale waarneming niet gebeurt.

Met de Omegon Seastar is dit eigenlijk goed verholpen, want het optische bereik van deze verschijnselen begint vrij diep aan de rand en bovendien blijken deze vervormingen vrij klein te zijn.

Kijkgedrag:

De Omegon Seastar heeft zeer ruime oculairlenzen en een dioptriecorrectie, die ik schat op ongeveer + - 3 dioptrieën. Met -3,5 red ik het nog net met de verrekijker. Dat is maar gemiddeld. Ik heb een maximale interpupilaire afstand van 72 mm gemeten.

Met het rechter oculair viel me niets opvallends op.

Met het linker oculair reageert de optiek iets gevoeliger op een slecht gecentreerde stand van de pupil. Als die een paar mm te veel naar links afwijkt, verschijnt er een vals beeld in de rechter benedenhoek.

Zelfs bij een optimale positie lijkt de zwarte rand enigszins vaag. De binnenoppervlakken van de tubussen zijn volledig en netjes zwart gemaakt en interne reflecties doen zich niet voor.

Goede resultaten vereisen een exacte afstelling van interpupillaire afstand, dioptrie en pupilafstand tot het oculair. U moet enige tijd nemen om de optimale instelling te vinden en de waarden onthouden of markeren. Dit bespaart een hoop kostbare tijd bij de volgende waarneming.

Als brildrager waardeer ik de draaibare oogschelpen. Dankzij de zeer grote oculairlenzen is de beperking van het gezichtsveld minimaal. Zonder bril is het zicht met de oogdoppen naar beneden naar mijn mening nog beter, omdat het beeld de waarnemer beter omsluit en het beperkte zicht verbetert. Het risico op schaduwen van de oogleden neemt iets toe.

De afstelling is kennelijk zo goed dat beide ogen onmiddellijk duidelijke en coherente optische informatie naar de hersenen zenden. Er is niet de minste aanpassingstijd om bijvoorbeeld minutieus iets bij te stellen. Op het moment dat de pupillen in contact komen met de oculairen, is er onmiddellijk een absoluut helder, precies en briljant beeld.

Als de verrekijker nauwkeurig is afgesteld, is comfortabel observeren gedurende langere tijd zonder noemenswaardige inspanning mogelijk.

De omgang

Enerzijds worden langere waarnemingen minder inspannend door het relatief lage gewicht, anderzijds is de verrekijker zwaar genoeg om bij bewegend water voldoende traagheid te ontwikkelen.

De verrekijker is door zijn lange ontwerp topzwaar. Omdat de handen dicht bij het oculair zijn, moet de pols worden gebruikt om de neus iets omhoog te houden. Als u uw handen dichter bij de voorkant (het objectief) plaatst om het te balanceren, is de knop voor de verlichting niet meer bereikbaar. Daartegenover staat dat hij zeer soepel werkt en dat het beeld niet onscherp wordt wanneer erop wordt gedrukt.

De rubberen coating is zichtbaar glad, maar zeer greepvast. De wijsvingers treffen een breed, geruwd gebied. Er zijn geen duimuitsparingen aan de onderzijde en die mist u ook niet.

De rubberen omhulsels zijn van hoge kwaliteit, zacht en soepel. Ze kunnen gemakkelijk worden omgedraaid voor brildragers of om het oculair schoon te maken. Stof, pluizen en huidschilfers blijven ondanks het gladde oppervlak aan het siliconenrubber kleven.

De drijvende riem is uitgerust met 4 zachte vlotters en is daardoor nauwsluitender en comfortabeler dan de gewone. De stof is grof maar zeer zacht. Dit vermindert aanzienlijk het risico op huidirritatie door zonnebrand en zout water. De riem ziet er goedkoop uit, maar hij is robuust en zeer praktisch.

De 35mm rubberen focusrol is zeer greepvast. Er zijn 1 1/2 draaien beschikbaar om scherp te stellen. De nieuwe verrekijker moet natuurlijk nog ingewerkt worden: zelfs bij 22°C piept hij zachtjes en kunt u de aandrijfworm het smeer van het lager horen aanzuigen en verplaatsen, maar mettertijd wordt dat langzaam minder. Het aandrijfwiel beweegt medium zacht en soepel, het stuitert niet.

Het close-up bereik begint bij ongeveer 5 meter, maar door het dubbelbeeldeffect  kan de verrekijker pas vanaf ongeveer 15 meter optimaal worden gebruikt. Vanaf dat moment is er ongeveer 3/4 van een draai beschikbaar om tot oneindig scherp te stellen. Het scherpstellen is uiterst comfortabel en nauwkeurig omdat de verhouding tussen de tandwielen correct is en vooral omdat het scherpstelwieltje zo royaal bemeten is dat het zonder moeite precies kan worden bediend. Bovendien vraagt de enorme scherptediepte niet veel van de scherpstelling.

Ook de zeer klassieke open scherpstelling werkt uitstekend: de oculairen worden nauwkeurig langs de geleidehulzen op metalen houders geleid, zonder het minste risico van vastlopen.

De dioptrie instelling is middelmatig zwaar en perfect. De centrale as voor het instellen van de interpupilaire afstand is zwaar zoals het hoort en mooi gelijkmatig, wat duidt op een strakke fabricagetolerantie.

Samengevat geldt het volgende:

Alles aan de Omegon Seastar werkt prettig bescheiden en precies zoals u van een kwaliteitsverrekijker mag verwachten. De bediening is probleemloos en ik vind de waarneming ook ontspannen omdat beide ogen worden voorzien van goede, heldere en coherente optische informatie. Het is niet nodig om moeizaam iets te corrigeren of een totaalbeeld samen te stellen uit verschillende, ontoereikende optische bronnen.

Prijs-prestatieverhouding

Er is duidelijk veel veranderd in de afgelopen jaren en de Omegon Seastar is daar het bewijs van. Nog maar 4-5 jaar geleden moest u bij goedkope verrekijkers uit China rekening houden met loszittende oculairen, speling in de aandrijving, middelmatige resolutie, slechte randscherpte, vignettering, hoge fabricagetoleranties, miserabele accessoires en soortgelijke plagen.

Intussen lijken de optische fabrikanten, althans gedeeltelijk, hun machines en personeel massaal te hebben verbeterd en kwaliteitscontroles te hebben ingevoerd. Deze ontwikkeling, in combinatie met de kunstmatig lage Chinese munt, betekent uiteraard dat het verschil in kwaliteit en prestaties tussen instap- en middenklasse verrekijkers veel kleiner is geworden. Uitzonderingen zijn er natuurlijk nog steeds.

Het gezegde "u krijgt waarvoor u betaalt" is natuurlijk nog steeds geldig, maar het spectrum van deze uitspraak is veel beperkter geworden.

Besluit

Voor ongeveer 150 euro krijgt u een volledig uitgeruste marine verrekijker met een zeer evenwichtige optiek zonder zwakke punten. Het verschil met veel duurdere verrekijkers zit hem niet meer zozeer in de optische prestaties, maar in het beperkte gezichtsveld en de lagere lichttransmissie.